insanlara yapılan testler hakkında

bende de şöyle durumlar vardı:

hırslarımdan dolayı insanlarla bir iletişime geçtiğimde otomatik olarak gözlerimden etrafa saçılan bir enerji, özgüven vardı.
bu sayede anlattığım şeyler en basitinden yaşım, okulum, maddi durumlarım süpermiş gibi gelir hiç bir problemim olmadığını sananlar olurdu. özellikle halk arasında ilgimi çeken kişiyle konuşmaya çok sıradan başlamak adına otomatik olarak uyguladığım bir ilkel tarafım vardı: yanımdaki erkekle bir sohbet başlatıp, sohbeti ifadelerimden dolayı kaliteli olduğunu ve önemli biri olduğumu, dikkatleri topladığımı insanlara hem fiziksel hemde manevi olarak mesajını verir sonrasında çok basit bir soruyla "metro konusunda şanslıyımdır, hiç beklemem" gibi ifadeyle de iyi sohbetler yapıyordum dişilerle.
bir gün birine 2 dakika içinde şunu dedirtmiştim "gidiyorsun, hayatımda gördüğüm en garip erkeksin" bu cümle öncesinde ise "evet gitme zamanı, erkeğin gidiyor" erkeğin? iki dakika oldu evet evet diye karşılık vermişti.
bende bunun yine hırslarımdan dolayı kaynaklandığını bilip, sıradan bir şekilde çıkmıştım metrodan.
içimde ise buruk bir tebessüm, doyumsuz bir ruh hali.

yada sohbet ederken gözlerim çok keskin ve ortamı kontrol eder şekilde olduğunda, kullandığım mimiklerimi insanlara öyle bir pazarlıyordum ki yaşımdan dolayı komik gelmesine rağmen diğer yandan dediklerimin etkisi üzerlerinde huşu yaratıyordu o an için ve saygı duyuyorlardı yada garip gözlerle beni süzüp, anlamlandıramıyorlardı.
veya girdiğim ortamlarda ki yine o hırsımdan doğan keskin, iyilik dolu tehlikeli bakış sayesinde ilgileri üzerime toplayıp, koca bir adam gibi etki bırakıyordum sesimle bile insanlar üzerinde.

başlık için uygundur diye düşünerek yazıyorum şunların hiç biri yok şuan.
ilgimi çekmiyor artık. ilgimi çeken dişiyle artık soğuk veya nispeten daha sıcak bir ifadeyle naber diyerek giriş başlatmak daha uygun geliyor.
yada ortama girdiğimde keskin bakışlar, yüksek enerjiyi korumak adına mükemmeliğini son derece kabul eden bir yapı yerine bunlardan ziyade sade bir bakış, sıkılan bir zihin felan.

mesela insanlara özellikle din konusunda bir şeyler anlatırdım ve anlatımlara karşı çıkanların hepsinde özellikle bilenlerinde: tahrik ve aşağılanma hissi vardı.
tahrik oluyorlardı çünkü sesimle, mimiklerim ve oturuşumla anlatışımla ve sorduğum yöneltici sorularla insanlar benim oranın hakimi olduğumu biliyorlardı yada bilmeseler bile öyle olduğumu düşünüp ses çıkartamıyorlardı.
ses çıkaranlar ise dediğim gibi tam bir beta kafasında olanlardı ve bunları da ortamda dalga konusu yapıyordum söyledikleri argümanlara verdiğim rahat, olumlu ve çözüm odaklı ama aynı zamanda süper bir anlatım ve gözden fırlayan hissiyatlar ile oluyordu ki, bu bana nefret, çekememezlik kazandırıyordu ve aynı zamanda hiç farkında olmadan bir teste dönüşüyordum insanları azdıracak yada iyileştirecek bir yapı olarak.

kendine güvenen rahat insanlarla ise eğer bu durumu onlara yakıştıramadıysam girer, ilgiyi üzerime toplar ve ortamdan çekilir o kendine güvenen rahat tiple gram konuşmayıp, konuşsam bile onu siklemediğimi yeri gelir cevaplarını duymamazlıktan gelip başkasıyla konuşmaya devam etmek olarak, yada olabilir aynen diyip bir göz hareketi samimi bir ifade ile geçiştirme ile hayran kazanırdım.
hatta bu arkadaş, ismimi filan haykırıyordu beni gördüğünde.
hepimiz aynı şeyi yapıyorduk fakat benim yaptıklarım hepsinden değerli ve anlaşılır gidiyordu çünkü içinde hastalık barındırmadan doğrudan temiz bir nefsten, iyi bir amaçtan geliyorlardı ve böylece ya hastalıklı yada iyi bir dinleyici oluyorlardı veya en güzeli hiç denk gelmedim: dediklerimin değerini bilip, o yolda eğitime başlayanlar. kendini adayanlar.

ilgimi verdiğim bazı insanlar üzerinde bizzat ilgim test oluyordu. yani öyle bir ilgi veriyordum ki, bu ilgiyi ya baştan çıkarak bitirecek yada o da aynısını verecek ki iki ortak ilgiden güzel şeyler çıkacaktı.
ve arada ki farklar yine takındığım tavır ve mimiklerim sayesinde o kadar net belli oluyordu ki, hiç bir şey demeden gittiğimde bile siklemediğimi biliyordu konuştuğum kişi ve hatalı olduğunu his ediyordu.

metroda oturup kitap okurken bile bacaklarımı yerleştiriş ve etrafa ufak bakışlarım, kitabı okurken işaret parmağımın kitap üzerinde geziş şekli bile insanlara özellikle dişilere bana bakıp, bana da enerji sağlıyordu çünkü görebilecekleri en önemli potansiyel bende olduğunu biliyorlardı o an için ve bende buna hırslarımdan dolayı, keyif alarak son derece sakin olarak inanıyordum, biliyordum ve aksini de kabul etmiyordum.

iyi geceler dostum.

edit: insanlar hakkımda bir şey öğrenemezlerdi ben söylemediğimde, ve ona rağmen o bile yeterli oluyordu bana güvenmeleri için.
bazıları bundan dolayı bana fetocü falan demişti. kızın biri de öyle dedi ya hatırlıyorum, engelleyip 5 ay sonra gelmişti tekrar.
yaptığım şey süperdi, ama bu süper olmayan fakat yine de aynı etkilere maruz kalan benzer insanlarla konuşan kişiler ya fetocü yada belirli amaçlara hizmet eden menfaatçi insanlardı.
ve öğrenemediği şeyleri merak ederler ama sorsalar bile cevap vermediğimde bu durumu benim konumumdan dolayı asla kötülüğe çekemezlerdi. etrafımda uzun bir süre potansiyelli adam aramıştım din için. anlattıklarımı dinlemeyi hak etmeyecek adamlarla çok konuştum, hepsini de ikna edeceğimi düşünerek yaptım. her biri ufak ufak hayran olarak iletişim kurmaya devam etti benimle.
bildiğin süper bir şakirttim ya. baya hoca kıvamında takılan bir şakirt. fakat bu durumlara uzun süre dayanamadım.
çünkü artık kafamı kurcalayan başka bir düşünce vardı ve o düşüncenin peşinden gitmem gerekiyordu ve böylece ortamlardan soyutlandım.
ve soyutlandığımda ise ilk işim bu tarz yüksek bir karakteri kontrol etmeyi öğrenmek oldu ve uzun bir süredir de kullanmıyorum.
belki ilgiyi çekmiyorum, gözler parıldamıyor, süper ilişkiler kurmuyorum ama içim rahat.
insanlar için yapmadım bu yüksek karakteri, ilgimi çekiyordu ve keyif veriyordu ve bir alfa olarak yapıyordum.
ama sonra bir alfa olarak böyle bir şey ilgimi çekmemeye başladı ve dezavantaj olarak değil de, akılsızlar/yarım akıllı insanlar beni utangaç, suskun, özgüvensiz bile yorumladığı oluyordu. ve bende onların gözlerine gerçeğini bilen gerçekçi bir bakış ile görevimi yerine getirip yorum yapmadan devam ediyordum.

hatta beni gören bir lavuk vardı takıldığım ortamda, ilk görüşünde beni aralarına katmak istediğini, bende potansiyel olduğunu açıkça söylemeden ifade etmişti herkesin yanından çekip. genç, sarışın mavi gözlü bir abiydi ve kütlesi de iyiydi.
fakat manevi olarak onu red ettiğim için zamanla beni umursamamaya ve bu umursamazlığı içten bir siklemeyişe döndürmüştü. normal gibi gelebilir ama normal bir hareket değildi. fark ettim ki insanlar bir yerden sonra kaldıramıyordu beni.

tcma'yın bahsettiği o göt kalkıklığı var ya, çevresine bilgi aktarımı yaptığında, onu da bu yollarla çok ufaktan tatmış olabilirim diye his ediyorum. biraz da ondan bahseder misin?

bu göt kalkıklığının nasıl oluştuğunu ve yansıdığından, ve bir alfanın izleyeceği yoldan

aslında amacım geçmiş halimden ziyade oradaki testler, manipülasyonlar falandı. edite katılıyorum ve hatta o gereken kısımlarda gerçekten gerekmiyor bazen.

bende katılıyorum göt kalkıklığı hastalıklı insanların azmasından falan kaynaklı. saf ego derken aslında yakışıklı olan birinin bunu ifade etmesinden bahsediyorsun. fakat enerji yakmak konusunda tam kavramış değilim.
şurdan başlıyayım: beta kendini yiyor?
o halde kendini yeme durumu ya iyileşmeyle yada hastalığa batmakla sonuçlanıyorsa, o halde kendini yeme durumu bir alfanın kendine kırılması, hatalı yanını görüp bu yanını fark edemediği için belirli enerji seviyelerine çekilip duygusal olarak yükselmesine benzetebilir miyiz?

öyleyse enerji dediğimiz şey de takım olarak bildiklerimizin ve düşünmekten kurtulduğumuz şeylerin alfanın istemesiyle ortaya saçılması denilebilir. derinleştikçe alfa frekansında kalma süresi uzuyor. böylelikle derinleşen her insan gittikçe daha kolay hallediyor problemleri.
çırak bağlama kısmına katılıyorum. islamda hendek savaşı iyi bir örnektir ona.
askerler içinde savaş, savaş psikolojisi felan. futbolcular için sıkı çalışmak gibi şeylere benziyor.

edit: hastalıklı insan değil de, semptomlarının ilerlemesine engel olmayan insan diyelim.

edit2: çıkıyorum ama uyumuyacağım 20 dakikaya check ederim burayı