Bazen üzülür, bazen seviniriz. Bizi insan yapan şeylere karşı hiç bir zaman kötü bakmayız.
Fakat bizi üzen, bir dişinin gözünde yada bir ortamda nasıl göründüğümüz ve algılandığımız değildir.
Başarısız olmamızın bir hüznü olsa bile bu bizi geliştirir.
Sevincimiz ise insanların doğruluğumuza şahit olmasıyla alakalı değildir.
Köklerimizden, kökümüzü sağlamlaştıranadır.
İşte derdimizi ve sevgimizi belirleyen o'dur.
Ona ne kadar yakınsan, o kadar dert ve sevinçler münasip kıvama gelir.
Bizim de amacımız doğruya yakın olmak dışında bir şey olamaz. Bununla ilgili kendimizi gösterme amacımız yoktur. Hayatın şartları, münasip olan şeyler fark edildikçe sen fark edilmemeye başlarsın.
Hayır, fark edileceksin elbette ama bu seni anlamalarına, senin yolundan gelmelerine yetmeyecek.
Bunu bilerek yaşarız ve bunlar bizi yalnızlaştırmaz.
Ustamdan ve dostlarından öğrendiğim ikinci şey budur.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?