hazır burası var farklı bir başlık açmayıp burdan devam ediyorum.
yiyecek gören köpeklerin salyaları akıyor ve bu esnada bir çan çalıyor.
bir süre sonra yemek olmasa bile bir pekiştirme olduğundan çan çaldığında salyalar tekrar salgılanıyor ve köpek yemek görmüşçesine bir duruma geçiyor.
bir insan için ise, ilk olarak tcma doğru hareket/yaklaşım yapan flörtlerine fiziksel temas ettiğini hatırlayalım.
bir insan için ise pekiştirme fikriyle ödül ile devam edilen bir davranış, hareket ödül ile sürekli tekrar hale gelecektir muhtemelen.
bunun iki yolu var gibi duruyor. ya kişi ödül ile tekrarlayıp sürekli aynı harekete başvurmak zorunda kalacak ödül için.
yada kişi ödülün gerçekten bu davranışta olduğunun bilincine vardırılıp, önceki hareketi/yaklaşımının en azından yanlış olduğuna ya inandırılacak yine yada inanması için bilinçli yaklaşımı yapabilecek donanım ateşlenecek.
başlık üzerinden gitmek istiyorum şuan çünkü ya hepimiz köpeklerin üzerinde yapılan çan deneyi gibi bir durumdayız.
ilk etapta hepimize köpek muamelesi çekmek yanlış değil.
ikinci etap köpeklikten nasıl çıkılır?
bu soruyu ben cevaplamayı kendime uygun bulmuyorum.
özet olarak dört etap: idrak, duygu, genetik aktarım/biyoloji, dışşal/dünya
kendim hakkında bir süredir donuk olduğumu düşünüyorum, muhtemelen çan ve yemek umrumda değil.
fakat kardeşlik içinde donuk kalır mıyım bilmediğim için uzun vadeli olan bir şey gibi bahsedemeyeceğimden bir söz paylaşıp geçeyim.
"sağlıksız bir toplumda, biraz sağlıklı olmak sağlıklı olmayı göstermez"
yani, sağlıksızlar ile kendimi kıyas edemediğim ve sağlıklı olanlarla ise aynı ortamda bulunmadığım için kişiliğim, seviyem hakkında elimde olan tek veri, sağlıklı olanların beni hazır olduğumda kabul edeceği gerçeği dışında bir şey olamaz. sevgilerle, hakka aşık olmayanın aşka hakkı olur mu:)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?