insanın yuva kurmayı canı çekiyor olabilir ama iki yolun olduğu zaman evlenmeyi seçeceğimi düşünmek bile istemiyorum.
artık hayatımda tek olduğumu, hayatıma birini almanın bana vicdani sorunlar yarattığını gözlemliyorum.
bu vicdan-i hassasiyetin temelinde bulduğum bir insanın kıymetli olan duygusal/zihinsel ve sadakat yönlerini blacktyler ile yaşaması, ve henüz daha ben bile belli değilken onu belli olmayan bir yola inandırmak hoş gelmiyor diye gözlemledim yine kendi üstümde.
ve bu yüzden artık temas etmeyi geçtim, çok basit sohbetler yapabiliyorum. önceden bunu yapsam, kendime muhabbet etmeyi bilmiyorum diye tespit atacağım bir durumun şuan içsel olarak dışarıdaki bu basitliği bilmemezlikten/beceremiyor sohbet etmeyi tespitinden koruyor olması şaşırtıcı olmamakla beraber yeni keşif ettiğim bir durum bu sohbet konusu içinde.
bir süre geçtikten sonra içimdeki kayıtsız kalmamak adına sürekli bu durumu düşünüp, rahatsızlığımı arttırdığım konunun samimiyetine bakacağım. umarım amaçların kesiştiği bir dönemdir. neyin sabit kalması gerektiği ve neden neyin gidici olacağını bilen rabbim lütfen doğru yolda önderlerden kılar mısın beni?
dua ederken lütfen yapar mısın felan deyin bence ne lan öyle "allahım hikmet ver" "birader su ver" der gibi. neyse meşrep farkı dedik, içsel yaklaşımın önemi dedik geçtik. ama bence "lütfen verir misin, lütfen yardım eder misin" daha etkileyici deneyin.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?