İyilik ise iyi insanların umursamadığı bir durumdur.
İyi insan olmayı bile umursamazlar.
Çünkü ister buna derinlik, anlayış de istersen başka bir şey bir insana yapılabilecek en iyi şey nedir sorusuna çok iyi cevap verebilenler ile bu cevapları işleyenler birbirinden farklıdır.
İşte burada samimiyet olaya el atar.
Ve samimiyetini ise ancak sana başka bir insan gerçek samimiyetin ne olduğunu gösterene kadar ölçebilirsin.
Yada bu yolda yalnız olduğunu ve birinin göstermesini beklemeden öğrenmek için kendin seçimlerinle öğrenirsin. Bu iki farklı öğrenme yolu kişiye farklı ivme verir. Ben hayatımda en çok bu yolu yarım yamalak seçen insanlarla karşılaştığım için bir insanın samimiyeti kendini ele verir.
Aynı zamanda onun doğuştan gelen özellikleri gibi bunun da değiştirelemeyecek en azından senin tarafından olduğunu anladığında ise bir takım şeyler elde edersin. Bu huzur, teslimiyet, acizlik, sükunet gibi şeyler olur genelde.
İşte bu seni onlardan uzaklaştıran en büyük faktörlerden biridir.
Bir insanın sadece sana olan davranışları önemli değildir bu yüzden.
Çünkü senin sen olmadığın ve gerçekten iyiliğe herhangi bir konuda ihtiyaç duyduğun bir pozisyonda karşındaki insanın neleri yapmadığını fark etmek yeterince hatırlatıcıdır.
Hatırlamak bir insanın gerçekliğidir.
Gerçekliği öğrendiğinde, uzak olduğunu, tek olduğunu ve karşındakiyle asla samimi bir iletişim olmadığını anlarsın ve yapacak bir şey yoktur.
Yani sen yeni şeyler öğrenmiyorsun, öğrendiğin şey senin gerçeklik boyutunda ne olduğunu sana hatırlatıyor.
Hatırlamak için illa geçmişe dönmeye gerek yoktur.
Anı olması gerekmez.
Var olanı ortaya çıkarmak hatırlamaktan geçer.
Sen hatırladığın kadarsındır. Bu kişiyi özüne götüren bir yaklaşım olmakla beraber soyutlanmanın mecburiyetini şefkatle getirir. Ve gerçekten anladığında, yüz çevirmek daha önce olmadığı gibi katlar kendini.
yine de bunun benden geldiğini unutmadan, kendi fikirlerine güvenerek devam edebilirsin.
Zaten dün doğru sandığın şeyleri ilerlediğinde bıraktığını biliyoruz. Bu onlardan biri olabilir yada sana uygun değildir. Senin yolun her doğruyla senkronize olmak zorunda değil.
Uygunsa yardirirsin zaten

başkalarına eziyet eden ve onların iradelerini suistimal edenlerle asla işin yok.
Hakir göreni hakir görmek gerek.
Sen sana sunulan iyiliklerle meşgulken onlar başkalarına sana sunmadığı kötülükleri sunuyordu ve sen onunla konuşmanın, irtibatta kalmanın ve selamlaşmanın önemsiz olduğunu düşünüyordun.
Halbuki senin bu ince olduğuna inandırıldığın detayların basbaya kabak gibi ortada olması gerektiğini "onunla benim olayım, ilişkim, sohbetim ve bağlantım farklı" diyerek devam ederken, bir kötüye hayatında her şeyin normal olduğunu gösteriyordun.
O da bunun karşılığını alamadığı için değişmesi gerektiğini yada yaptığı şeylerin karşılığını alıp boktan biri olduğu gerçeğiyle asla yüzleşemedi.
Sen bunu yaptıktan sonra da senin için onun yüzleşip yüzleşmediği bir noktaya kadar önemsizdir.
Kardeşlik birliği budur.

Mevzu şu ailenize bir hakaret, haksızlık veya kötü herhangi bir şey yapılsaydı tepkiniz olurken sizin için önemli olmayan birine yapılan şeylere karşı tepkisiz kalmayı gerçekçi olmayan sebeplerle meşrulaştırmak, yeterince açık bir göstergedir.
Meşrulaştırmadan, ilgilenmeyenler de var o zaten baya sıkıntılı bir durum benim için.
Benim seçimlerim de senin yolunu çizmez.